t/m 17/2
Blijf op de hoogte en volg Hedwig
18 Februari 2017 | Nederland, Terneuzen
Vrijdag, 10 februari 2017
We blijven in Tata. ’s Morgens doen we doen het stadje aan en ‘s middags gaan we op zoek naar de grotten en de oase met palmbomen. Palmbomen vinden we overal, de oase en de grotten vinden we niet, ondanks de goede uitleg van een Nederlander die Marokko al 17 jaar aandoet. Geen probleem, we vinden weer iets anders. Een droge rivier met enorme afmetingen en loodrechte oevers van meer dan 8 m hoog en daarin een miniem stroompje. Alles duidt erop dat, wanneer het regenseizoen daar is, het een geweldig kolkende watermassa wordt. We treffen er ook vrouwen die de was doen in de rivier en een belangstellende tiener die eraan werkt om politie te worden. We eten in het stadje en zoeken de camper weer op.
Zaterdag, 11 februari 2017
Tata zou het heetste stadje van Marokko moeten zijn. De bevolking is er erg zwart en beleefd. Kenmerkend is bebouwing, alles is opgetrokken op arcaden. We hebben er uiteraard nog niet alles gezien, maar we willen verder, starten de motor en gaan richting Zagora. We volgen de N12, een saaie route door een grindwoestijn, elke km is bijna hetzelfde,. Verstand op bijna-nul, blijk op oneindig en rijden maar. Saai, dat hebben we weinig meegemaakt in Marokko. We stoppen in Foum-Zguid. Een stil stadje met een paar campings. We nemen de eerste die we tegenkomen. ’t Is maar voor één nacht. Naast onze camper slapen twee koeien in een hokje van 3x3, ze pasten er net in.
Zondag, 12 februari 2017
We vervolgen onze trip richting Zagora en hebben een conflict met TomTom. Die stuurt ons over binnenwegen, een route die circa 125 km langer is dan over de N12. Dus nemen we de N12. Weer saaie uitzichten maar meer opwinding dan gisteren, omdat de zijwind heel wat zand over de weg waait. Een groep kamelen steekt net voor ons de weg over, remmen dus.
We arriveren om 12.00 uur in Zagora, redelijk vroeg voor ons doen. Camping Sindibad wordt ons tijdelijke adres. Redelijke camping op loopafstand van stadje. ’s Middags gaan we de stad in, veel winkeltjes zijn dicht. We worden uiteraard uitgenodigd voor een 4x4 trip in de Sahara à € 250. Slaan aanbod af. De zon probeert door te breken, maar dat lukt niet echt, temperatuur wel ok. Ajax wint vandaag.
Maandag, 13 februari 2017
Sinds een paar dagen zien we veel scheidingsmuren en optrekjes van leem. De klei hiervoor gebruikt is vermengd met stro en ze zijn minimaal 40 cm dik en erg oud. Ze voelen steenachtig aan en de kwaliteit nog steeds goed.
Vandaag wordt het een rust- en reparatiedag met prachtig weer. De schokbreker vertoont kuren, klappert bij slecht wegdek. Stootrubber aan bovenkant heeft het opgegeven. Garage gezocht en dat kostte geen moeite. Zagora was in de Parijs-Dakar-tijd een doorgangspunt. Nu trouwens nog voor 4x4 fanaten. Kopie van Marokkaanse oplossing voor veerproblemen van Landrover 4x4 toegepast op onze Fiat. Veer in schokbreker nu dubbel uitgevoerd. Langere en toch stugge veerweg en bovenste rubber overbodig. In de garage een gezellige boel, iedereen loopt er in en uit en thee op zijn tijd. We doen wat terug en laten personeel Amsterdamse thee proeven. Vinden het erg lekker, zal wel aan het feit liggen dat het Pernod was. Toen we de monteurs de elektrische fiets even in bruikleen gaven werd het feest compleet. Proefritje gemaakt en het werkt perfect, de prijs ook perfect. Voor de modificaties aan twee schokbrekers € 150 afgerekend.
Dinsdag, 14 februari 2017.
Prachtig weer vandaag. Zagora was slechts een rustpunt in onze trip, dus gaan we vandaag naar Mhamid een paar kilometer van de Algerijnse grens. De weg is goed. Veel dadelpalmbossen onderweg, we passeren een bos waar er 30000 zouden staan. Kurkdroog lijkt alles, maar het kan ook anders. Met regelmaat duikt de weg een halve meter naar beneden en weer terug naar boven. We kruisen dan met de weg een droge rivierbedding. Soms wel 40 tot 100 meter lang. Te zien is dat het water soms met veel geweld over de weg gaat. De weg wordt dan natuurlijk afgesloten. Vorig jaar gebeurde dat ook in Zagora hoorden we, de camperaars werden toen een paar dagen van de buitenwereld afgesloten. Halverwege de route wordt de weg over een tiental kilometers gereconstrueerd. We moeten dan genoegen nemen met omleidingen met pistekwaliteit. Piste is of onverhard of een verharding met puntige en redelijk grote keien. Daarna een schitterende maar ook doodlopende weg, verder naar het zuiden kun je niet. Komen op een camping aan de rand van de Sahara. Kleine camping (€ 5.00) en 5 van de 7 campers zijn Nederlands. Daaronder veel “bekenden”. Kennelijk heeft menigeen hetzelfde reisdoel. Bestellen voor morgen en voor ons tweeën een dag-durende 4x4 trip door de woestijn. ’s Zomers wordt het er 50 tot 60 graden. Morgen hopelijk niet.
Woensdag, 15 februari 2017
Opstaan, eten en instappen. Een 4x4 tocht door de Sahara. Een Toyota met lekker veel ruimte, zeker nu we maar met tweeën zijn. Een tocht door de steen- en zandwoestijn.
De vriendelijke chauffeur, met blauwe tulband om zijn hoofd, gaat al snel van de weg af en volgt zijn eigen pad volgens criteria die voor ons niet te volgen zijn en meer lijken op capriolen dan op een vooraf uitgezette koers. Schitterende panorama’s en vergezichten. Hoge zandduinen, moeilijke passages, de chauffeur draait er zijn hand niet voor om. Wilde ezels en geiten, die uit de sporadische plantage hun kostje bij elkaar moeten scharrelen, zijn onze enige medebezoekers. De woestijn is droger dan een tiental jaar geleden, omdat de rivier de Draa, die er door loopt en de oases van water voorziet, nu minder water ontvangt door de aanleg van een stuwmeer bij Ouarzazate. We rijden bijna tot de grens met Algerije. Tussen Marokko en Algerije ligt een 20 km brede grensstrook, waar niemand zich in waagt en die met satellieten bewaakt wordt. Rijden langs en over zandduinen, bezoeken oases en op het eind van de heenreis wordt ons in een tent Marokkaanse thee, brochettes, een heerlijke salade en brood aangeboden. Enige jammere was, dat de krukjes het kleuterformaat hadden. Mede door ons verzoek op de terugreis meer door de hoge zandduinen te rijden, een onvergetelijke dag. Om 18.00 terug bij de camper. En dan voor € 120.
Donderdag, 16 februari 2017
We staan op met een redelijk windje. En waar staan we dan: aan de rand van de Sahara en gelukkig met de “dichte” kant van de camper naar de wind. Het zand waait overal en ook naar binnen. Hoe moet het dan zijn met een echte zandstorm. Willen vertrekken maar twijfelen of we de weg op gaan. Gaandeweg werd het beter en zijn we toch naar het noorden vertrokken. In Tamegroute stoppen we even om de pottenbakkers te bezoeken. Ze leven in een deel van het dorp in ondergrondse gangen en woningen. We lopen er door en proberen foto’s te maken. Dat mislukt omdat het zo donker is. Flitslicht is ook niet voldoende, het wordt geabsorbeerd door de donkere lemen muren. Buiten maken bijzonder mooie dingen op een manier van 100-den jaren geleden. Klei halen ze uit de oases en maken ze soepel door kneden met de voeten, stoken ovens op gevoel met zaagsel en palmblad, maken decoraties met natuurlijke kleurstoffen etc. Vervolgens gaan we richting Ouarzazate over de N9. Ook hier wordt de weg grondig onderhanden genomen. We rijden voortdurend door het stroomgebied van de Draa en rechts van ons een aaneengesloten “woud” van dadelpalmen. In een reisgids lezen we dat er 1,5 miljoen moeten staan. Ouarzazate was het plan maar omdat het prachtig weer is, stoppen we in Agdz. Zoeken een camping en daar staan weer bekenden van Tafraoute. Maken de camper zandvrij en dan stoelen buiten en de dag voorbij laten gaan.
Vrijdag, 17 februari 2017
Klink afgezaagd, maar vandaag weer schitterend weer. Eerst doen we boodschappen. Willen onder andere kip. Bij de eerste poelier moeten we een levende uitzoeken, deze slaan we dus over, bij de volgende ligt er een geslachte, die nemen we. Na voldoende braden een beetje taai, zal wel aan de vlieguren liggen.
We proberen een fietsroute uit te zetten. Met alleen een autokaart lukt dat niet, dus fietsen we op goed geluk langs en over de Draa. Komen door dorpen, die ogenschijnlijk voor een groot deel bestaan uit huizen met de nominatie “af te breken”, maar kennelijk wordt daarin nog gewoond. Onderweg massa’s kinderen op straat met een leeftijd van ca. 4 jaar. Rijden ons een paar keer vast, maar desondanks een leuk tripje. Vrouwen wassen kleding en tapijten in rivier. Grote tapijten, 2,5x4 m2, samen met een paar vrouwen, drogen doen ze op een muurtje of op gras, zal wel een paar dagen duren. Kleding wassen ze met de voeten in een ton, terug naar huis dragen ze het op hun hoofd. Toen we terugkwamen struikelde een ezel voor zijn karretje, plat op zijn buik. Stokslagen kregen hem niet overeind. Marokkanen stopten met auto en fiets en met aan elke kan drie man, tilden ze hem overeind. Volgens ons is beest rijp voor de “sloop”.
We blijven in Tata. ’s Morgens doen we doen het stadje aan en ‘s middags gaan we op zoek naar de grotten en de oase met palmbomen. Palmbomen vinden we overal, de oase en de grotten vinden we niet, ondanks de goede uitleg van een Nederlander die Marokko al 17 jaar aandoet. Geen probleem, we vinden weer iets anders. Een droge rivier met enorme afmetingen en loodrechte oevers van meer dan 8 m hoog en daarin een miniem stroompje. Alles duidt erop dat, wanneer het regenseizoen daar is, het een geweldig kolkende watermassa wordt. We treffen er ook vrouwen die de was doen in de rivier en een belangstellende tiener die eraan werkt om politie te worden. We eten in het stadje en zoeken de camper weer op.
Zaterdag, 11 februari 2017
Tata zou het heetste stadje van Marokko moeten zijn. De bevolking is er erg zwart en beleefd. Kenmerkend is bebouwing, alles is opgetrokken op arcaden. We hebben er uiteraard nog niet alles gezien, maar we willen verder, starten de motor en gaan richting Zagora. We volgen de N12, een saaie route door een grindwoestijn, elke km is bijna hetzelfde,. Verstand op bijna-nul, blijk op oneindig en rijden maar. Saai, dat hebben we weinig meegemaakt in Marokko. We stoppen in Foum-Zguid. Een stil stadje met een paar campings. We nemen de eerste die we tegenkomen. ’t Is maar voor één nacht. Naast onze camper slapen twee koeien in een hokje van 3x3, ze pasten er net in.
Zondag, 12 februari 2017
We vervolgen onze trip richting Zagora en hebben een conflict met TomTom. Die stuurt ons over binnenwegen, een route die circa 125 km langer is dan over de N12. Dus nemen we de N12. Weer saaie uitzichten maar meer opwinding dan gisteren, omdat de zijwind heel wat zand over de weg waait. Een groep kamelen steekt net voor ons de weg over, remmen dus.
We arriveren om 12.00 uur in Zagora, redelijk vroeg voor ons doen. Camping Sindibad wordt ons tijdelijke adres. Redelijke camping op loopafstand van stadje. ’s Middags gaan we de stad in, veel winkeltjes zijn dicht. We worden uiteraard uitgenodigd voor een 4x4 trip in de Sahara à € 250. Slaan aanbod af. De zon probeert door te breken, maar dat lukt niet echt, temperatuur wel ok. Ajax wint vandaag.
Maandag, 13 februari 2017
Sinds een paar dagen zien we veel scheidingsmuren en optrekjes van leem. De klei hiervoor gebruikt is vermengd met stro en ze zijn minimaal 40 cm dik en erg oud. Ze voelen steenachtig aan en de kwaliteit nog steeds goed.
Vandaag wordt het een rust- en reparatiedag met prachtig weer. De schokbreker vertoont kuren, klappert bij slecht wegdek. Stootrubber aan bovenkant heeft het opgegeven. Garage gezocht en dat kostte geen moeite. Zagora was in de Parijs-Dakar-tijd een doorgangspunt. Nu trouwens nog voor 4x4 fanaten. Kopie van Marokkaanse oplossing voor veerproblemen van Landrover 4x4 toegepast op onze Fiat. Veer in schokbreker nu dubbel uitgevoerd. Langere en toch stugge veerweg en bovenste rubber overbodig. In de garage een gezellige boel, iedereen loopt er in en uit en thee op zijn tijd. We doen wat terug en laten personeel Amsterdamse thee proeven. Vinden het erg lekker, zal wel aan het feit liggen dat het Pernod was. Toen we de monteurs de elektrische fiets even in bruikleen gaven werd het feest compleet. Proefritje gemaakt en het werkt perfect, de prijs ook perfect. Voor de modificaties aan twee schokbrekers € 150 afgerekend.
Dinsdag, 14 februari 2017.
Prachtig weer vandaag. Zagora was slechts een rustpunt in onze trip, dus gaan we vandaag naar Mhamid een paar kilometer van de Algerijnse grens. De weg is goed. Veel dadelpalmbossen onderweg, we passeren een bos waar er 30000 zouden staan. Kurkdroog lijkt alles, maar het kan ook anders. Met regelmaat duikt de weg een halve meter naar beneden en weer terug naar boven. We kruisen dan met de weg een droge rivierbedding. Soms wel 40 tot 100 meter lang. Te zien is dat het water soms met veel geweld over de weg gaat. De weg wordt dan natuurlijk afgesloten. Vorig jaar gebeurde dat ook in Zagora hoorden we, de camperaars werden toen een paar dagen van de buitenwereld afgesloten. Halverwege de route wordt de weg over een tiental kilometers gereconstrueerd. We moeten dan genoegen nemen met omleidingen met pistekwaliteit. Piste is of onverhard of een verharding met puntige en redelijk grote keien. Daarna een schitterende maar ook doodlopende weg, verder naar het zuiden kun je niet. Komen op een camping aan de rand van de Sahara. Kleine camping (€ 5.00) en 5 van de 7 campers zijn Nederlands. Daaronder veel “bekenden”. Kennelijk heeft menigeen hetzelfde reisdoel. Bestellen voor morgen en voor ons tweeën een dag-durende 4x4 trip door de woestijn. ’s Zomers wordt het er 50 tot 60 graden. Morgen hopelijk niet.
Woensdag, 15 februari 2017
Opstaan, eten en instappen. Een 4x4 tocht door de Sahara. Een Toyota met lekker veel ruimte, zeker nu we maar met tweeën zijn. Een tocht door de steen- en zandwoestijn.
De vriendelijke chauffeur, met blauwe tulband om zijn hoofd, gaat al snel van de weg af en volgt zijn eigen pad volgens criteria die voor ons niet te volgen zijn en meer lijken op capriolen dan op een vooraf uitgezette koers. Schitterende panorama’s en vergezichten. Hoge zandduinen, moeilijke passages, de chauffeur draait er zijn hand niet voor om. Wilde ezels en geiten, die uit de sporadische plantage hun kostje bij elkaar moeten scharrelen, zijn onze enige medebezoekers. De woestijn is droger dan een tiental jaar geleden, omdat de rivier de Draa, die er door loopt en de oases van water voorziet, nu minder water ontvangt door de aanleg van een stuwmeer bij Ouarzazate. We rijden bijna tot de grens met Algerije. Tussen Marokko en Algerije ligt een 20 km brede grensstrook, waar niemand zich in waagt en die met satellieten bewaakt wordt. Rijden langs en over zandduinen, bezoeken oases en op het eind van de heenreis wordt ons in een tent Marokkaanse thee, brochettes, een heerlijke salade en brood aangeboden. Enige jammere was, dat de krukjes het kleuterformaat hadden. Mede door ons verzoek op de terugreis meer door de hoge zandduinen te rijden, een onvergetelijke dag. Om 18.00 terug bij de camper. En dan voor € 120.
Donderdag, 16 februari 2017
We staan op met een redelijk windje. En waar staan we dan: aan de rand van de Sahara en gelukkig met de “dichte” kant van de camper naar de wind. Het zand waait overal en ook naar binnen. Hoe moet het dan zijn met een echte zandstorm. Willen vertrekken maar twijfelen of we de weg op gaan. Gaandeweg werd het beter en zijn we toch naar het noorden vertrokken. In Tamegroute stoppen we even om de pottenbakkers te bezoeken. Ze leven in een deel van het dorp in ondergrondse gangen en woningen. We lopen er door en proberen foto’s te maken. Dat mislukt omdat het zo donker is. Flitslicht is ook niet voldoende, het wordt geabsorbeerd door de donkere lemen muren. Buiten maken bijzonder mooie dingen op een manier van 100-den jaren geleden. Klei halen ze uit de oases en maken ze soepel door kneden met de voeten, stoken ovens op gevoel met zaagsel en palmblad, maken decoraties met natuurlijke kleurstoffen etc. Vervolgens gaan we richting Ouarzazate over de N9. Ook hier wordt de weg grondig onderhanden genomen. We rijden voortdurend door het stroomgebied van de Draa en rechts van ons een aaneengesloten “woud” van dadelpalmen. In een reisgids lezen we dat er 1,5 miljoen moeten staan. Ouarzazate was het plan maar omdat het prachtig weer is, stoppen we in Agdz. Zoeken een camping en daar staan weer bekenden van Tafraoute. Maken de camper zandvrij en dan stoelen buiten en de dag voorbij laten gaan.
Vrijdag, 17 februari 2017
Klink afgezaagd, maar vandaag weer schitterend weer. Eerst doen we boodschappen. Willen onder andere kip. Bij de eerste poelier moeten we een levende uitzoeken, deze slaan we dus over, bij de volgende ligt er een geslachte, die nemen we. Na voldoende braden een beetje taai, zal wel aan de vlieguren liggen.
We proberen een fietsroute uit te zetten. Met alleen een autokaart lukt dat niet, dus fietsen we op goed geluk langs en over de Draa. Komen door dorpen, die ogenschijnlijk voor een groot deel bestaan uit huizen met de nominatie “af te breken”, maar kennelijk wordt daarin nog gewoond. Onderweg massa’s kinderen op straat met een leeftijd van ca. 4 jaar. Rijden ons een paar keer vast, maar desondanks een leuk tripje. Vrouwen wassen kleding en tapijten in rivier. Grote tapijten, 2,5x4 m2, samen met een paar vrouwen, drogen doen ze op een muurtje of op gras, zal wel een paar dagen duren. Kleding wassen ze met de voeten in een ton, terug naar huis dragen ze het op hun hoofd. Toen we terugkwamen struikelde een ezel voor zijn karretje, plat op zijn buik. Stokslagen kregen hem niet overeind. Marokkanen stopten met auto en fiets en met aan elke kan drie man, tilden ze hem overeind. Volgens ons is beest rijp voor de “sloop”.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
