t/m 2/3
Door: Pw
Blijf op de hoogte en volg Hedwig
02 Maart 2017 | Nederland, Terneuzen
Dinsdag, 21februari 2017
Vlakbij ligt ook de Gorges de Todra. Die willen we niet missen. Een smalle kloof 15 km lang en die aan weerskanten begrensd wordt met circa 300 m hoge rotsen. Als je in het smalste stuk staat en naar boven kijkt ben je erg klein. We komen een vriendelijke Marrokkaan (Mohammed) tegen die zijn “Camping Tafouyt”, die 16 km verder ligt, promoot. We horen het aan en lopen door de kloof. Wanneer we verder wilden rijden, komt de man ons tegemoet. “Ga je nog naar mijn camping?”. Akkoord zeggen we. “Mag ik dan meeliften”, vraagt hij. Ook akkoord. We krijgen een schitterende route voorgeschoteld. Als we niet op het aanbod ingegaan waren, waren we net als de meeste toeristen, vanuit onze stopplaats teruggereden en zouden deze route gemist hebben. Op de camping werden we gastvrij ontvangen en maakten we kennis met zijn broer. Kregen uiteraard “lange” thee en niks was teveel.
Woensdag, 22 februari 2017
Vandaag een heel stuk rijden naar Ouarzazate. Mohammed wil weer mee terugrijden naar de kloof, naar zijn vrienden. Komen laat aan in Ouarzazate. Zoeken daar een camping Municipal. Het is er erg druk, onze staanplaats niet erg mooi. Soit.
Donderdag, 23 februari 2017
We verplaatsen de camper op de camping naar een betere plaats en gaan Ouarzazate in. Een jonge stad (1928) en dat is te zien. Brede straten, grote pleinen, grote strakke gebouwen. We eten in de stad. Het weer daar hebben we het niet meer over, elke dag mooi weer.
Vrijdag, 24 februari 2017
We fietsen naar de filmstudio’s van Ouarzazate. Heel veel en bekende films zijn hier opgenomen. De decors zijn bijna allemaal blijven staan. Aan het resultaat van de decors in de films is niet te zien hoe simpel en gammel het ontwerp is. Panlatjes, stro, gips en verf zijn de materialen. In de films zie je de prachtige voorkant, wij de onvoorstelbaar simpele achterkant. Leuk om te ervaren.
Zaterdag, 25 februari 2017
Ouarzazate hebben we voorlopig gezien. Vandaag starten we om Marrakesh te bereiken. We nemen de N9 en een paar kilometer na Ouarzazate nemen we even een afslag naar Tamdaght om de ksar Aït-Benhaddou te bezoeken. Een bijzondere opeenstapeling van bruinrode optrekjes van stampaarde. In het plaatsje eerst een steegje met souvenirstalletjes, kan bijna niet anders. Dan een richtingwijzer, die ons over grote losse stenen de rivier laat oversteken. Niet voor ons dus. We verkennen de omgeving en zien een eind verder een bruggetje. Dat is hem dus. Scootmobiel er uit en daar gaan we. Na de brug een zeer ongelijk pad met grote stenen. Einde rit met scootmobiel. Pim gaat alleen de ksar(=versterk dorp) in. Deze ksar is een wirwar van steegjes en boven elkaar gelegen terrassen. Helemaal boven een kashba (kasteel). In de smalle steegjes bewoonde “huisjes” met aarden wanden waarin je met je nagels je naam in kan schrijven en uiteraard een aarden bodem. De huisjes ook nog “gestapeld”. Zeer bijzonder. We vervolgen onze trip over de N9. Tourist-info leert ons dat we door de Hoge Atlas 803 haarspeldbochten voor de boeg hebben. Eerst links en rechts een dorre hoogvlakte, dan een kaal landschap van donkere steen en dan de hoogste pas van Marokko, de Tizi n Tichka (2260 m). De sneeuwgrens lag gelukkig iets hoger. Tot aan deze pas een asfaltwegdek met een vlakheid van een kasseiweg; niet prettig dus. Na de pas heeft Mohammed V, zijn invloed weer aangewend: een strakke gereconstrueerde brede asfaltweg. We komen laat aan in Marrakesh. Kunnen de camperplaats niet bereiken, we zijn te hoog voor de stadspoorten. Een Marokkaan op bromfiets loodst ons in het spitsuur dwars door Marrakesh naar een andere plaats. Hij switcht op een driestrooks-baan meerdere keren van uiterst links naar uiterst rechts en andersom. Voortdurend zwaait hij ons toe hem te volgen. Niet mogelijk dus. Medeweggebruikers hebben bovendien de gewoonte zonder vooraanduiding van rijstrook te veranderen of in te voegen terwijl het eigenlijk niet kan. Bromfietsen fladderen overal. Een chaos dus. De camperplaats die hij voor ogen had was vol, dus nogmaals door Marrakesh. We komen er zonder schade door. Betalen € 10 aan een parkeerwacht en gaan ’s avonds naar het bekende Place Jemaa el Fna. Giga- en ongezellig druk.
Zondag, 26 februari 2017
Vlug weg uit Marrakesh. Naar het noordoosten, richting Fez. Eerst doen we boodschappen bij Carrefour in een groot en modern winkelcentrum. Onderweg weer veel palmeries en bloeiende amandelboompjes We stoppen in Ouzoud, een plaatsje bekend om zijn hoge waterval. Vinden er een eenvoudige camperplaats. Onderhandelen over de prijzen is normaal in Marokko. Onderhandelen over de prijs van een camperplaats deden we nu voor het eerst en ook dat lukte. We doen niet veel meer dan op ons “terras” zitten.
Maandag, 27 februari 2017
De attractie in Ouzoud waar veel toeristen op afkomen is de 100 m hoge waterval. In de beek voor de waterval enkele nog werkende korenmolentjes op waterkracht. Worden wellicht in stand gehouden voor de toeristen. Het is een hele trip naar de onderkant van de waterval. Onderweg veel kraampjes met drankjes, handgemaakte artikelen en fossielen. Uiteraard ontbreken de loslopende aapjes niet. Ze zijn vrij tam en grissen de pinda’s uit je hand. Onderin klettert de waterval met veel kabaal en “regenbogen” op de rotsen. We zijn er voor de tweede keer, maar het blijft fascineren.
Er wordt veel klaargemaakt voor het toeristenseizoen. Nieuwe eettentjes en verkoopkraampjes. De grondstoffen worden vervoerd in twee manden aan een ezel. De steile helling en ook de trappen af. In elke mand circa 40-50 kg grind, zand of cement. In puzzels wordt dikwijls lastdier gevraagd en dat wordt dan ezel. Nou hier zijn het echte lastdieren. Wij vinden het zonde, de Marokkanen hebben er geen moeite mee, een dikke stok is het gaspedaal.
Als we ’s avonds een wandeling maken blijken de verkoopstalletjes “dicht” te zijn. Er wordt een loshangend doek naar beneden gelaten dat de inloop in het stalletje voorkomt, maar op de stoep ervoor blijft veel open en bloot en onbeheerd staan. Tangines, frisdrank, prullaria, potten, pannen, butagasflessen en ga zo maar door. Pim wilde er een foto van maken, het werd ontdekt en moest hem deleten. De Marokkaanse Marokkanen zijn kennelijk anders opgevoed dan de Nederlandse.
Dinsdag, 28 februari 2017
Vandaag een relaxdag. ’s Morgens kwam zich een Berbergids/kok aanprijzen.
Tajine-recepten kon hij uitleggen en gedurende 2 uur demonstreren. We slaan het uiteraard af. ’s Middags doen we nog een rondje Ouzoud en uiteraard nog een bezoek aan de aapjes.
Woensdag, 1 maart 2017
We pakken de camper in voor een volgende etappe naar het stuwmeer van Bin-el-Ouidane. We volgen de R304. Een route met tientallen haarspeldbochten. In de buurt van Bin-el-Ouidane echter geen camperplek te vinden en ook geen locatie om vrij te staan. Doorrijden dan maar. We klimmen en klimmen, er komt geen eind aan. De omgeving is prachtig. Veel cederbossen. Ongewild komen we op een hoogte van +/- 1800 m en bereiken na een lange afdaling de N8. Op deze weg houden we richting Fez aan. Langs deze weg, uiteraard van slechte kwaliteit, veel olijven- en arganbomen. Ons voornemen is om bij de eerste de beste gelegenheid de auto aan de kant te zetten. Dat duurt lang, tot in Khénifra. Net als twee Nederlandse campers zoeken we daar een plaatsje. Tegenover het politiebureau staan we op een parkeerplaats. Niet fraai, maar op dit late tijdstip vinden we het prima. Om 19.00 worden we ingesloten door geparkeerde auto’s. Om 23.00 uur zijn ze weg. Plan is dan ook om morgen zo vroeg uit de veren te gaan, dat er nog niet volop geparkeerd wordt. Heerlijk weer wordt het vandaag, dat zie je aan de lucht.
Donderdag, 2 maart 2017
Vroeg op, 7.00 uur volgens plan. Vertrekken zonder probleem om 7.30 uur naar Fes. Weer een schitterend landschap onderweg. Volgens ons is de natuurlijke omgeving nergens zo mooi als in Marokko. Zijn er dus vroeg, ook wel eens prettig. Staan, met korte broek aan, op een groot plein bij de stadspoort van Bab Bou Jeloud, vlakbij de medina. We gaan de medina, die sinds 1980 op de werelderfgoedlijst staat, verkennen. Ontzettend en gezellig druk. Allemaal kleine winkeltjes met de bekende Marokkaanse spullen. In de medina ook een kleuterschooltje van 2,5x5 m2 en 2-2,5 m hoog. Vanwege de leerlooierijen in Fez, veel leren tassen, maar ook plastic schoenen. ’s Avonds hebben we gezelschap van 7 Nederlandse campers, die een georganiseerde Marokkotoer maken.
Nb. Foto’s versturen (nog) geen optie. Internetverbinding te slecht
Vlakbij ligt ook de Gorges de Todra. Die willen we niet missen. Een smalle kloof 15 km lang en die aan weerskanten begrensd wordt met circa 300 m hoge rotsen. Als je in het smalste stuk staat en naar boven kijkt ben je erg klein. We komen een vriendelijke Marrokkaan (Mohammed) tegen die zijn “Camping Tafouyt”, die 16 km verder ligt, promoot. We horen het aan en lopen door de kloof. Wanneer we verder wilden rijden, komt de man ons tegemoet. “Ga je nog naar mijn camping?”. Akkoord zeggen we. “Mag ik dan meeliften”, vraagt hij. Ook akkoord. We krijgen een schitterende route voorgeschoteld. Als we niet op het aanbod ingegaan waren, waren we net als de meeste toeristen, vanuit onze stopplaats teruggereden en zouden deze route gemist hebben. Op de camping werden we gastvrij ontvangen en maakten we kennis met zijn broer. Kregen uiteraard “lange” thee en niks was teveel.
Woensdag, 22 februari 2017
Vandaag een heel stuk rijden naar Ouarzazate. Mohammed wil weer mee terugrijden naar de kloof, naar zijn vrienden. Komen laat aan in Ouarzazate. Zoeken daar een camping Municipal. Het is er erg druk, onze staanplaats niet erg mooi. Soit.
Donderdag, 23 februari 2017
We verplaatsen de camper op de camping naar een betere plaats en gaan Ouarzazate in. Een jonge stad (1928) en dat is te zien. Brede straten, grote pleinen, grote strakke gebouwen. We eten in de stad. Het weer daar hebben we het niet meer over, elke dag mooi weer.
Vrijdag, 24 februari 2017
We fietsen naar de filmstudio’s van Ouarzazate. Heel veel en bekende films zijn hier opgenomen. De decors zijn bijna allemaal blijven staan. Aan het resultaat van de decors in de films is niet te zien hoe simpel en gammel het ontwerp is. Panlatjes, stro, gips en verf zijn de materialen. In de films zie je de prachtige voorkant, wij de onvoorstelbaar simpele achterkant. Leuk om te ervaren.
Zaterdag, 25 februari 2017
Ouarzazate hebben we voorlopig gezien. Vandaag starten we om Marrakesh te bereiken. We nemen de N9 en een paar kilometer na Ouarzazate nemen we even een afslag naar Tamdaght om de ksar Aït-Benhaddou te bezoeken. Een bijzondere opeenstapeling van bruinrode optrekjes van stampaarde. In het plaatsje eerst een steegje met souvenirstalletjes, kan bijna niet anders. Dan een richtingwijzer, die ons over grote losse stenen de rivier laat oversteken. Niet voor ons dus. We verkennen de omgeving en zien een eind verder een bruggetje. Dat is hem dus. Scootmobiel er uit en daar gaan we. Na de brug een zeer ongelijk pad met grote stenen. Einde rit met scootmobiel. Pim gaat alleen de ksar(=versterk dorp) in. Deze ksar is een wirwar van steegjes en boven elkaar gelegen terrassen. Helemaal boven een kashba (kasteel). In de smalle steegjes bewoonde “huisjes” met aarden wanden waarin je met je nagels je naam in kan schrijven en uiteraard een aarden bodem. De huisjes ook nog “gestapeld”. Zeer bijzonder. We vervolgen onze trip over de N9. Tourist-info leert ons dat we door de Hoge Atlas 803 haarspeldbochten voor de boeg hebben. Eerst links en rechts een dorre hoogvlakte, dan een kaal landschap van donkere steen en dan de hoogste pas van Marokko, de Tizi n Tichka (2260 m). De sneeuwgrens lag gelukkig iets hoger. Tot aan deze pas een asfaltwegdek met een vlakheid van een kasseiweg; niet prettig dus. Na de pas heeft Mohammed V, zijn invloed weer aangewend: een strakke gereconstrueerde brede asfaltweg. We komen laat aan in Marrakesh. Kunnen de camperplaats niet bereiken, we zijn te hoog voor de stadspoorten. Een Marokkaan op bromfiets loodst ons in het spitsuur dwars door Marrakesh naar een andere plaats. Hij switcht op een driestrooks-baan meerdere keren van uiterst links naar uiterst rechts en andersom. Voortdurend zwaait hij ons toe hem te volgen. Niet mogelijk dus. Medeweggebruikers hebben bovendien de gewoonte zonder vooraanduiding van rijstrook te veranderen of in te voegen terwijl het eigenlijk niet kan. Bromfietsen fladderen overal. Een chaos dus. De camperplaats die hij voor ogen had was vol, dus nogmaals door Marrakesh. We komen er zonder schade door. Betalen € 10 aan een parkeerwacht en gaan ’s avonds naar het bekende Place Jemaa el Fna. Giga- en ongezellig druk.
Zondag, 26 februari 2017
Vlug weg uit Marrakesh. Naar het noordoosten, richting Fez. Eerst doen we boodschappen bij Carrefour in een groot en modern winkelcentrum. Onderweg weer veel palmeries en bloeiende amandelboompjes We stoppen in Ouzoud, een plaatsje bekend om zijn hoge waterval. Vinden er een eenvoudige camperplaats. Onderhandelen over de prijzen is normaal in Marokko. Onderhandelen over de prijs van een camperplaats deden we nu voor het eerst en ook dat lukte. We doen niet veel meer dan op ons “terras” zitten.
Maandag, 27 februari 2017
De attractie in Ouzoud waar veel toeristen op afkomen is de 100 m hoge waterval. In de beek voor de waterval enkele nog werkende korenmolentjes op waterkracht. Worden wellicht in stand gehouden voor de toeristen. Het is een hele trip naar de onderkant van de waterval. Onderweg veel kraampjes met drankjes, handgemaakte artikelen en fossielen. Uiteraard ontbreken de loslopende aapjes niet. Ze zijn vrij tam en grissen de pinda’s uit je hand. Onderin klettert de waterval met veel kabaal en “regenbogen” op de rotsen. We zijn er voor de tweede keer, maar het blijft fascineren.
Er wordt veel klaargemaakt voor het toeristenseizoen. Nieuwe eettentjes en verkoopkraampjes. De grondstoffen worden vervoerd in twee manden aan een ezel. De steile helling en ook de trappen af. In elke mand circa 40-50 kg grind, zand of cement. In puzzels wordt dikwijls lastdier gevraagd en dat wordt dan ezel. Nou hier zijn het echte lastdieren. Wij vinden het zonde, de Marokkanen hebben er geen moeite mee, een dikke stok is het gaspedaal.
Als we ’s avonds een wandeling maken blijken de verkoopstalletjes “dicht” te zijn. Er wordt een loshangend doek naar beneden gelaten dat de inloop in het stalletje voorkomt, maar op de stoep ervoor blijft veel open en bloot en onbeheerd staan. Tangines, frisdrank, prullaria, potten, pannen, butagasflessen en ga zo maar door. Pim wilde er een foto van maken, het werd ontdekt en moest hem deleten. De Marokkaanse Marokkanen zijn kennelijk anders opgevoed dan de Nederlandse.
Dinsdag, 28 februari 2017
Vandaag een relaxdag. ’s Morgens kwam zich een Berbergids/kok aanprijzen.
Tajine-recepten kon hij uitleggen en gedurende 2 uur demonstreren. We slaan het uiteraard af. ’s Middags doen we nog een rondje Ouzoud en uiteraard nog een bezoek aan de aapjes.
Woensdag, 1 maart 2017
We pakken de camper in voor een volgende etappe naar het stuwmeer van Bin-el-Ouidane. We volgen de R304. Een route met tientallen haarspeldbochten. In de buurt van Bin-el-Ouidane echter geen camperplek te vinden en ook geen locatie om vrij te staan. Doorrijden dan maar. We klimmen en klimmen, er komt geen eind aan. De omgeving is prachtig. Veel cederbossen. Ongewild komen we op een hoogte van +/- 1800 m en bereiken na een lange afdaling de N8. Op deze weg houden we richting Fez aan. Langs deze weg, uiteraard van slechte kwaliteit, veel olijven- en arganbomen. Ons voornemen is om bij de eerste de beste gelegenheid de auto aan de kant te zetten. Dat duurt lang, tot in Khénifra. Net als twee Nederlandse campers zoeken we daar een plaatsje. Tegenover het politiebureau staan we op een parkeerplaats. Niet fraai, maar op dit late tijdstip vinden we het prima. Om 19.00 worden we ingesloten door geparkeerde auto’s. Om 23.00 uur zijn ze weg. Plan is dan ook om morgen zo vroeg uit de veren te gaan, dat er nog niet volop geparkeerd wordt. Heerlijk weer wordt het vandaag, dat zie je aan de lucht.
Donderdag, 2 maart 2017
Vroeg op, 7.00 uur volgens plan. Vertrekken zonder probleem om 7.30 uur naar Fes. Weer een schitterend landschap onderweg. Volgens ons is de natuurlijke omgeving nergens zo mooi als in Marokko. Zijn er dus vroeg, ook wel eens prettig. Staan, met korte broek aan, op een groot plein bij de stadspoort van Bab Bou Jeloud, vlakbij de medina. We gaan de medina, die sinds 1980 op de werelderfgoedlijst staat, verkennen. Ontzettend en gezellig druk. Allemaal kleine winkeltjes met de bekende Marokkaanse spullen. In de medina ook een kleuterschooltje van 2,5x5 m2 en 2-2,5 m hoog. Vanwege de leerlooierijen in Fez, veel leren tassen, maar ook plastic schoenen. ’s Avonds hebben we gezelschap van 7 Nederlandse campers, die een georganiseerde Marokkotoer maken.
Nb. Foto’s versturen (nog) geen optie. Internetverbinding te slecht
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
