2017 februari 1 t/m 10

Woensdag, 1 februari 2017
Met mooi weer, weer terug naar grote camperplaats. Koude nacht, zal wel aan de hoogte, 1000 m, liggen. ’s Middags bezoeken we de markt en stadje. Kruiden en fruit hebben de overhand. Qua bedrijvigheid heeft timmer-, smeed en laswerk de overhand. De getrouwde berberboerinnen in zwarte klederdracht met felgekleurde brede bies; in hun gewaden schijnt 5 m stof in te zitten, de meisjes in het blauw. Dagelijks komt er een autootje van een garage om opdrachten binnen te slepen. Wij hebben piepende remmen en na inspectie blijkt de de hoes van de homokineet links kapot. We spreken prijs af om morgen te repareren.

Donderdag, 2 februari 2017
Weer is prachtig vandaag, jammer dat een groot deel verloren gaat aan de reparatie. Spuiten er ook complete campers voor € 500. Olie bijvullen in de versnellingsbak doen ze op een Marokkaanse en ons niet aansprekende manier. Niet geaccepteerd, ze komen er op terug.

Vrijdag, 3 februari 2017
Over het weer hebben we het maar niet meer, dat is elke dag hetzelfde. We fietsen vandaag naar de beschilderde ronde rotsen die door een Belg in 1980 met verf van een kleurtje zijn voorzien. Lila en blauw zijn de hoofdkleuren. Hij heeft 6000 kg verf gebruikt. De weg er naar toe is een piste, d.w.z. onverhard. Nu is deze, in tegenstelling tot 2011, slecht te berijden. Erg rul door ca. 5-10 cm los grit. Ondanks dat toch een mooi tripje. Op de camperplaats proberen de Marokkanen een graantje mee te pikken. Aangeboden wordt o.a. brood, kledingwassen, autoreparatie, voortenten en nootjes. Veel wordt gevraagd naar het mogen overnemen van fietsen, de bedragen die ze er voor overhebben zijn natuurlijk Marokkaans.

Zaterdag, 4 februari 2017.
Na een nacht van 70 is het overdag 280. Nog steeds in Taroudant. We fietsen naar de Vallei des Ameln, in deze groene oase bergstroompjes en 27 dorpen en geflankeerd door een berg van 2375 m. Over de weg dalen we 8 km en moeten nog verder naar beneden. Doen we dus niet en keren terug, terugweg très dur. Voorts gaan we in Taroudant de kleine soeks in en laten ons verwennen door de zon.

Zondag, 5 februari 2017.
We doen de Vallei des Ameln vandaag met de camper. Ook dat lukt niet, want we rijden er niet door, maar er langs. We gaan Taroudant weer in. Zelfs op zaterdag en zondag wordt er “gebouwvakt”. Het stadje krijgt een geweldige facelift. Honderden m2 graniet en marmer in de trottoirs, nieuwe asfaltwegen, aanplant palmen, luxe openbare verlichting. Het gaat de goede kant op met Marokko.

Maandag, 6 februari 2017
Een dag zonder bijzondere activiteiten. Genieten van het weer, doen wat boodschappen en wachten op bestelde olie voor de versnellingsbak. ’s Avonds eten we Marokkaans in het stadje.

Dinsdag, 7 februari 2017
Koud bij opstaan, later goede temperatuur. Nog steeds geen respons op ons commentaar “versnellingsbak niet goed gevuld”. De final- touch aan de versnellingsbak krijgen ze in Taroudant kennelijk niet voor elkaar. We durven 5e versnelling niet te gebruiken. Zo kan het niet en gaan daarom “even” terug naar Agadir (140 km), We gaan tegen beter weten in over een binnenweg, die in 2011 over 30-35 km slechts 4.50 m breed was. Wat blijkt. Is nu grondig aangepakt, prachtige weg van 6.00 m breed. Een mooi tripje door de bergen. Jawel, die zijn er hier genoeg. Komen pas om 16.30 uur aan bij de Fiat-garage in Agadir. Daar opvallend veel Franse camperaars. Die komen hier met hun autoproblemen, omdat de reparatieprijzen bijna vooroorlogs zijn. Uurtarief monteur bedraagt € 12.00. Worden vlot en vakkundig geholpen. Omdat ze pas om ca.18.00 uur klaar zijn en de duisternis zich aandient, slapen we bij uitzondering op het garageterrein.

Woensdag, 8 februari 2017
Auto gemaakt. Dus weer terug naar het binnenland. We doen een klein stukje over de snelweg tot in Lakhnafif, een dorpje met circa 20 huizen. Daar is een kleine camping met een Franse exploitant. Rondom reusachtige cactussen en sinaasappel- en mandarijnenbomen. Willen een rondje fietsen, maar dit blijkt niet mogelijk. We fietsen een stuk heen en weer terug.

Donderdag, 9 februari 2017
Camping is slechts voor één dag. We moeten nu even een redelijk stuk verder naar het zuidoosten. We willen naar Tata, via Taroudant en Igherm. Een prachtige route over een goede weg (R106 en R109). Onderweg een paar tegenliggers, voorts bergen, bergen en bergen. Allemaal kaal, zonder een sprietje gras, struiken of bomen. Een rotsachtig landschap waar je bijna alleen doorheen rijdt met grillig gevormde strepen en in vele kleuren. Zwart, paars, bruin, grijs, groen, rood, oranje, roze en alle denkbare mengkleuren.
Voorts kurkdroge en zeer brede rivierbeddingen vol keien, palmen en amandelboompjes. We komen terecht op “camping Hayat” in Tata met Frans, Duits en Nederlands gezelschap en WIFI. Voor Marokko redelijk aan de prijs, € 8.50. Temperatuur vandaag ver boven de 250.
Tata is bekend door het aardewerk en als de heetste plaats van Marokko, maar daar hebben we in februari nog weinig last van. Morgen moeten we de oases, palmbossen en bewoonde grotten ontdekken.